On the 2nd of February the debut CD ‘Adrift’ of the Delphine Trio was released with label TRPTK. The album is available through the webshop of TRPTK in both physical and digital form and it’s available on all streaming platforms: https://songwhip.com/delphinetrio/adrift
” What follows is modern and not immediately easy on the ear. Yet, it carries you away into lament and turmoil, as the liner notes aptly indicate. The listener is rewarded at the end with the music drifting into heaven. Exceptionally well playing by all three. “
It is also possible to order the CD directly from the trio, message me through the contact form and I’ll send you a CD personally.
We’ve received many excellent reviews already:
TRPTK continues to cater for the discerning music lover. This new release is another example. One disk unites musicians from three continents with a programme that covers even five (or six, depending on the definition). ‘Adrift’ is the aptly chosen name: “Bodies of water, shifting boundaries, crossing borders, wandering styles…”. Gourmet stuff for the connoisseurs? I believe it is! Like so many releases coming from this enterprising Dutch label, most of its repertoire is far removed from ‘the millions’. With TRPTK practically all new releases open up new horizons. A niche within a niche. My shelves, and probably yours as well, sag under the weight of Mozart, Beethoven and Mahler etc. But always room for something new.
The Delphine Trio -the origin of the name is not clear and not given on their website- is made up of an Australian clarinetist, Magdalenna Krstevska, a Dutch cellist, Jobine Siekman, and a South-African-born pianist, Roelof Temmingh. I must admit that I did not know any of the musicians and that most of the compositions they play are new to me as well. The saying ‘unknown makes unloved’ is not applicable as many if not most of us are eager to discover new avenues in music, spreading our wings beyond the trodden path. And what’s more, we can be sure that the recorded quality is beyond any reproach. A condition sine qua non for excellence.
The programme starts with Kenneth Leighton’s “Powerful Fantasy on an American Hymn Tune … taking us on an emotionally profound journey, ..” Surprisingly, the tune is sung by the members of the Trio before the music starts. It sounds like your brother and sisters singing, making it all the more authentic. What follows is modern and not immediately easy on the ear. Yet, it carries you away into lament and turmoil, as the liner notes aptly indicate. The listener is rewarded at the end with the music drifting into heaven. Exceptionally well playing by all three.
I must in particular commend the cellist playing so well in tune throughout the programme. It is a common mistake to believe that with modern music one does not hear when stringed instrument players make approximative noises. The first time I heard one of Bartok’s String Quartets played by l..sy musicians playing consistently out of tune as though it didn’t matter, I was completely put off. In those long bygone days, it was no exception, doing a lot of harm to contemporary music. Times have changed for the better.
Robert Kahn’s Trio Serenade is the next stop, allowing the listener to drift away and ‘gather along the river’. Melancholia at its best with weeping clarinet tones interacting with playful elements carefully underpinned by the piano and warm cello sound. It prepares the listener for the following Island visit as seen through the musical eyes of John (Ioannis) Psathas, a New Zealand-born and grown Greek composer, also active in the parallel digital and jazz circuits. His Three Island Songs are based on Greek dances and although the composer has classified the difficulty for the musicians as ‘advanced’, the Delphine Trio do not give the impression it is with flawless playing. But what it does to the listener, at least to me, is absorbing increasingly your attention. Hooked, one might say. The pizzicato by cellist Jobine Siekman in the second song is a marvel on which the clarinet can dance in a more and more fervent way until it fades away. Mind-blowing!
Piazzolla’s Oblivion, a tune that drifted from Argentina to all over the world, needs no further comment other than that it is played here in an arrangement by Roelof Temmingh, doing full justice to its bitter-sweet melody. Positioned in the middle of the programme, it will give the listener a moment of rest and contemplation. The Delphine Trio, who have met for the first time at the Royal College of Music in London, UK, invade your spirit and soul with their velvety playing, until ….
…. Robert Delanoff takes it away into a world of unusual combinations of styles in what is simply called: Trio. It is modern-melodious and attractive. Three parts of drifting music from Hindemith to Debussy via syncopated Jazz and humorous circus tunes (part III). Part II, Nocturne, is a wonderful piece of peace. A real find.
The short Introduction & Allegro by the Hungarian drifter, Mátyás Seiber, fleeing from his native soil to the safe Island of the Brits, puts the listener on solid though high-spirited musical ground, concluding a varied concert by a Trio ‘out of the ordinary’ that I have discovered with enormous pleasure and admiration. It is reassuring that in a world filled with internet noise, social site distractions and what-not-else young talent keeps coming for the benefit of us, the discerning niche. Bravo!
Blangy-le-Château, Normandy, France.
Copyright © 2024 Adrian Quanjer and HRAudio.net
Performance:
Sonics (Multichannel):
The choice of the opening selection on an album is always a critical decision, and with Kenneth Leighton’s Fantasy on an American Hymn Tune, Op. 70 Delphine Trio chose smartly for its debut. Adding to the work’s arresting quality, it begins with the Christian hymn on which it’s based, “Shall We Gather at the River?” by Robert Lowry, gently sung by the trio before proceeding to an explorative instrumental treatment. It’s but one of a number of circumspect moves made by Australian clarinetist Magdalenna Krstevska, Dutch cellist Jobine Siekman, and South African pianist Roelof Temmingh on Adrift.
They formed the group in 2020 at London’s Royal College of Music, where the three completed Masters’ degrees and were awarded RCM Junior Fellowships. Much as they come from far-flung parts of the globe, so too does the material they selected for this eclectic collection recorded in June 2023. In addition to British composer Leighton (1929-88), Adrift features pieces by Nuevo Tango master Astor Piazzolla (1921-92), Jewish composer Robert Kahn (1865-1951), New Zealand-born John Psathas (b.1966), German composer Robert Delanoff (b. 1942), and Hungarian-born British composer Mátyás Seiber (1905-60). Perhaps surprisingly for a group committed to promoting diversity, Adrift includes nothing by female composers. Even so, the six whose works are performed are undeniably diverse.
Fantasy on an American Hymn Tune beguiles from its vocal intro to the adventurous twenty-minute journey it undertakes thereafter. What’s particularly fascinating about the piece is the deftness with which Leighton weaves the spiritual into the musical design, no matter the changes in presentation that arise. Rather than explicitly re-voicing it, the composer positions the song in the shadows as a faint, omnipresent echo. Hushed, ponderous sections alternate with furiously driven passages as the trio makes its way through shape-shifting material that constantly teases at meaning and strains towards unveiling it. Rhythmically, hints of jazz sometimes surface and even, via the clarinet, klezmer, before the music resolves in a slow and carefully calibrated ascent. One imagines that Delphine Trio’s assured rendition would have pleased Leighton greatly.
Written in 1922, Kahn’s entrancing Trio Serenade, Op. 73 lives up to its billing with a melancholy intro whose heartfelt lyricism draws the listener in and with subsequent dance gestures that are as enticing. In one passage an excited dialogue of sorts is enacted between cello and the paired clarinet and piano, while in another the three entwine gracefully. Radiating joy, the piece charms for the directness of its expression and youthful ardour. Speaking of dance, Psathas’s Island Songs exudes energy too, not surprisingly when its three parts are based on Greek dance traditions (the composer was born in New Zealand to Greek émigré parents). The propulsive “Driving” is aptly titled, as is the frenetic closer “With extreme energy.” Dramatically contrasting is the central “Stately,” which evokes the tense, slow-motion circling of combatants poised for attack.
Elsewhere, Piazzolla’s lament Oblivion seduces as potently in Temmingh’s elegant arrangement as it does in the composer’s own stirring recording from 1984. Written when he was in his early twenties, Delanoff’s freewheeling Trio (1964) wends from its robust “Allegro” and bewitching “Nocturne” to the spirited, almost Stravinsky-esque “Scherzo,” the latter, apparently, influenced by French circus music. Having discovered the original manuscript of Seiber’s Introduction & Allegro in the archives of the Royal College of Music, the trio decided to cap Adrift with the rousing, Hungarian folk-tinged piece. All three of these young virtuosos acquit themselves splendidly on the release. It’s tempting to single out Krstevska for the many bravura turns she contributes, but the playing of Siekman and Temmingh is as deserving of recognition. Based on the evidence at hand, this is a trio with a bright future, and it’ll be interesting to see the set-list the three devise for the follow-up.March 2024
Het in Utrecht gevestigde muzieklabel TRPTK wordt in hifi-kringen als ‘audiofiel’ aangeduid, wat zoveel wil zeggen dat een zo perfect mogelijke opname wordt voorgestaan. Dat ís zeker geen loze kreet, want ik moet de eerste cd van dit label nog tegenkomen die op dit gebied teleurstelt. Maar er is gelukkig méér, beduidend méér zelfs, dankzij het selecte repertoire en het uitgelezen vertolkingsniveau van de bij de vele projecten betrokken musici. Het resulteert steevast in op en top verzorgde albums met een bijna magische aantrekkingskracht.
Met die nieuwe album, Adrift, is het opnieuw raak. De muziek – met uitzondering van het overbekende Oblivion van Piazzolla, zij het hier wel in de bijzondere bewerking van Roelof Temmingh – kennen naar ik aanneem de meesten onder ons niet (of nauwelijks). Een echte ‘ear-opener’ dus en bovendien een productie die als geheel (klank, uitvoering) superieur mag worden genoemd.
De instrumentale combinatie van klarinet, cello en piano mag dan op zich zichzelf niet niet zo bijzonder zijn, het erachter schuilgaande muzikale talent is dat wel degelijk, want we hebben hier te maken met drie musici die hun nieuwsgierigheid naar voor hen nieuw repertoire hebben verbonden met passie én intellect. Want dat mag worden gezegd van de Australische klarinettiste Magdalenna Krstevska, de Nederlandse celliste Jobine Siekman en de Zuid-Afrikaanse pianist Roelof Temmingh, een wat mij betreft ideaal – met een knipoog! – ‘driemanschap’ dat deze muziek een warm-expressief en instrumentaal gloedvol aureool heeft meegegeven. Het is de overtuigende uitkomst van wat in 2020 leidde tot een artistieke kruisbestuiving met de oprichting van het Delphine Trio, nog ten tijde van hun studie aan het in Londen gevestigde Royal College of Music.
Als rode draad door de programmering van dit trio fungeert de diversiteit: een zo breed mogelijk scala van veelal minder bekende of zelfs onbekende werken, wel of niet in een aan de bezetting aangepast arrangement, door dit fabuleuze ensemble fris, speels en met het nodige stijlgevoel geponeerd. Zeker dat laatste is geen geringe prestatie, want alleen al op dit album trekt een bepaald niet geringe variatie van stijlen aan de luisteraar voorbij, van volksmuziek tot jazzy invloeden, van uitgelaten vrolijkheid tot diep gevoelde mistroostigheid, van luim en ernst. Dit illustere gezelschap blijkt bovendien over zangtalent te beschikken, getuige het vocale aandeel in de spiritual Shall we gather by the river?, nauw verbonden met het in strikt helder C-groot gecomponeerde openingsstuk op deze cd van de hand van de diepreligieuze Britse componist Kenneth Leighton (1929-1988): Fantasy on an American Hymn Tune, die zijn loopbaan begon als koorknaap aan de kathedraal van zijn geboorteplaats Wakefield en wat je terughoort in zijn muziek. C-groot toeval? Nee, want voor Leighton was deze toonsoort rechtstreeks verbonden met God.
De joodse componist Robert Kahn (1865-1951) nam als gevolg van het sterk toegenomen antisemitisme in de jaren dertig (we weten allemaal waartoe dat heeft geleid) noodgedwongen de wijk. Hij verliet Duitsland om elders zijn geluk te beproeven. Adrift is zeker ook daarop van toepassing. In Trio Serenade nemen de zwoele klanken van de klarinet het voortouw in een van melancholie doordesemd muzikaal landschap, dat evenwel ook speelse momenten kent. Misschien goed om te weten dat het stuk al in 1922 ontstond, dus nog ruim voordat de Hitler-horden zich met grof geweld tegen de joodse gemeenschap keerden (al was het antisemitisme in Duitsland, zoals in zoveel Europese landen, nooit ver weg).
De in Nieuw-Zeeland uit Griekse ouders geboren componist John Psathas (*1966) kreeg de Griekse muzikale folklore als het ware met de paplepel ingegoten en zoals zoveel van zijn collega’s kreeg die een waardige plek in zijn muziek. De drie Island Songs zijn daarvan een (wel)sprekend voorbeeld, met daarin prominent de verschillende Griekse dansvormen. In het cd-boekje wordt de tweede ‘song’ terecht aangemerkt als de meest ‘geheimzinnige’ van de drie, een emotioneel- intense dans tussen twee gezworen vijanden. Ze zijn slechts enkele stappen van elkaar verwijderd en in voortdurend oogcontact met elkaar.
Het centrale thema, Adrift, keert eveneens terug in Oblivion van de Argentijnse ‘ tanguero’, bandoneonist en componist Astor Piazzolla (1921-1992), een stuk dat we ook in de meest uiteenlopende bewerkingen kennen. Een ‘tijdloze melancholieke klassieker’, ook in dit zeer geslaagde arrangement door het Delphine Trio, gestoeld op Piazzolla’s eigen opname van het stuk in 1984.
De Duitse toondichter Robert Delanoff (*1942) heeft door de jaren heen een sterke voorliefde ontwikkeld voor de meest ongebruikelijke instrumentale combinaties. Zijn creatieve devies: ‘Eine Komposition zu gestalten: dies ist eine Wanderung in das Ungewisse…’ Het uit 1964 stammende Trio ‘drijft’ stevig op invloeden van Hindemith en Debussy, maar er zijn ook lucratieve uitstapjes naar de jazz en in het derde deel zelfs Franse circusmuziek. Adrift dus in de meest muzikale betekenis.
Mátyás Seiber (1905-1960) verliet, evenals Robert Kahn in Duitsland, in de jaren dertig zijn vaderland Hongarije om in Engeland een nieuwe en veilige thuishaven te vinden. Hij overleed in 1960 tijdens een reis door het Kruger National Park in Zuid-Afrika. Ook Seiber hanteerde graag een smeltkroes van stijlen, variërend van volksmuziek en jazz tot het serialisme. De drie musici raakten opgetogen toen ze in het archief van het Royal College of Music het originele manuscript aantroffen van Seibers Introduction & Allegro, oorspronkelijk gecomponeerd voor accordeon en cello. De uitbundige Hongaarse volksmuziek schijnt er, ook in deze bewerking, dwars doorheen.
Dankzij de kleine bezetting en de superieure opname mag de luisteraar thuis – uiteraard afhankelijk van de eigenschappen van zijn weergaveapparatuur – rekenen op een heuse ‘live’-belevenis. Het album biedt aldus de ideale symbiose van prachtige muziek en sublieme weergave, zowel in ‘gewoon’ stereo als in ‘surround’. Beluisterd op een elektrostatische hoofdtelefoon hóór je ieder denkbaar detail tot in de perfectie. Een ware topprestatie van zowel het Delphine Trio als van Brendon Heinst (opname en mastering) en Hans Erblich (editing).
Het audiofiele label TRPTK weet liefhebbers vaak te verrassen met vernieuwende muziek en prachtige producties. Zo ook weer bij het debuutalbum van het Delphine Trio, dat Adrift als titel draagt. Een wonderlijke mix van drie instrumenten en minder bekende componisten daagt de luisteraar op prettige wijze uit.
Het Delphine Trio ontmoette elkaar aan het Londense Royal College Of Music en werd in 2020 opgericht. Drie jonge muzikanten vonden in en met elkaar een manier om uiting te geven aan hun liefde voor intelligent en nieuwsgierig musiceren, uitgedaagd door een divers repertoire.
De drie jonge musici brengen drie werelddelen samen; het trio bestaat uit de Australische klarinettist Magdalenna Krstevska, de Nederlandse celliste Jobine Siekman en pianist Roelof Temmingh, afkomstig uit Zuid-Afrika. Ieder lid van het Delphine Trio heeft, nadat ze de masteropleiding aan de RCM hebben afgerond, ook een RCM Junior Fellowship ontvangen.
In plaats van de overbekende, alom vertegenwoordigde componisten te willen verkennen en spelen, heeft het Delphine Trio zichzelf vanuit passie de taak opgelegd om diversiteit in de klassieke muziek te omarmen. Hun debuut Adrift neemt de luisteraar dan ook op speelse, doch uitdagende wijze mee langs werken van en bewerkingen op composities van minder bekende klassieke componisten van over de hele wereld. Opgenomen in Studio 1 van het Hilversumse Muziekcentrum voor de Omroep met (natuurlijk) een uitgebalanceerde, hoogwaardige set opnameapparatuur en microfoons voor zowel stereo als meerkanaals doeleinden vulde het trio in vier zomerse dagen in 2023 een hele cd.
Drijvend, maar nooit verloren, neemt het trio de luisteraar mee langs werken die spiritueel, folk-beïnvloed, jazz-beïnvloed, serieus, frivool en melancholisch van aard zijn. Net als een kabbelend water waarop je mee wordt gevoerd, zijn de omstandigheden telkens anders, maar is de zachtheid en luxe van het vaartuig dat je vervoert alleszins comfortabel en veilig. Het is dan ook die metafoor die het meest treffend is voor Adrift als album.
Het Delphine Trio neemt je op gepassioneerde wijze mee in de muziek, die start een door de leden zelf gezongen American Spiritual Shall We Gather By The River. Die is namelijk verweven met het stuk Fantasy on an American Hymn Tune, Op. 70, gecomponeerd door streng religieuze Kenneth Leighton. Het trio verkent hier de moderne klassieke muziek die varieert van ongemakkelijke onrust en klaagzang, met een sereen en emotioneel vervullend einde. Alsof Leighton de reis naar het beloofde hiernamaals uitbeeldde, prachtig en vooral zuiver vertolkt door het Delphine Trio. Vervolgens klinkt het verfijnde Trio Serenade, Op. 73, gecomponeerd door Robert Kahn (1865 – 1951). Heerlijke melancholie die vooral door de klarinet op onfeilbare wijze ten gehore wordt gebracht, op warme en soms zelfs speelse wijze ondersteund door zowel de piano als de cello.
John Psathas’ Island Songs brengt Griekse dansen tot leven. Een door Roelof Temmingh voor het trio gearrangeerde bewerking van Oblivion van Astor Piazzolla (1921 – 1992) brengt wederom de melancholie naar voren, waarbij de combinatie van spelperfectie, timing en passie voor de muziek de luisteraar trakteren op pure emotionele overdracht. Deze muziek spreekt en laat je aandachtig luisteren en genieten.
Met een meer frivool en vrij karakter weet het werk Trio van de Duitse componist Robert Delanoff modernere klassieke stijlen te verweven met jazzy invloeden, rust en sereniteit (het prachtige middelste stuk, track 8) en zelfs humoristische circusmelodieën. Lichtvoetig en vrolijk sluit het trio Adrift af met Introduction & Allegro van de Hongaar Mátýas Seiber (1905 – 1960). Origineel geschreven voor cello en accordeon, zorgt de combinatie van klarinet, cello en piano het met Hongaarse folk en jazz doorspekte korte werk(je) van extra frivoliteit.
Uitdagend is Adrift als geheel dus zeker, zij het op een prettige wijze. De drie musici spelen overduidelijk vol passie, perfectionistisch en met respect voor zowel de instrumenten als de muziek zelf. Dat resulteert erin dat de bij elkaar verzamelde werken ook in de huiskamer of de luisterruimte een bijna volwaardige concertbeleving bieden aan elk serieus luisterend oor. De grote massa zal er wellicht aan moeten wennen, maar dat is ook niet de beoogde doelgroep van het liefhebberslabel TRPTK. Het zijn juist deze parels die de muziekhobby van de echte liefhebber spannend maken en houden.
Klankmatig is de sacd niets minder dan fenomenaal te noemen. Het is TRPTK gelukt om elke aanzet, elke trilling van de snaar of resonantie in het hout op te kunnen pikken, wat deze release extra interessant maakt. Zeker wanneer je in het bezit bent van een audiosysteem dat daar raad mee weet. Voor de liefhebber, er zijn natuurlijk ook andere digitale versies beschikbaar dan deze hybride sacd.
Klank: 9,8
Label: TRPTK
The most significant, and longest, work on this disc is Kenneth Leighton’s Fantasy on an American Hymn Tune. The tune is The Shining River, a hymn that Pastor Robert Lowry wrote during a typhoid and cholera epidemic in Brooklyn. The sentiment of the words is straightforward: “We are parting at the river of death: Shall we meet at the river of life?” Lowry’s words and tune preface Leighton’s score, and give a message of “universal hope and consolation transcending personal sadness”.
The six linked sections of the Fantasy progress towards a satisfying “clarification and glorification” of the found melody. It balances reflection, “driving rhythmic passages” and jazz-infused episodes. Unnamed singers begin the performance with the hymn tune and words. The Delphine Trio offer a dynamic reading. (The liner notes do not say that Gervase de Peyer, William Pleeth and Peter Wallfisch premiered the work on 8 July 1975 at the Cheltenham Festival.)
Robert Kahn was 73 when escaped from Germany in 1939 to settle in the South of England. The Serenade has several incarnations. He wrote it for oboe, horn and piano, but with alternatives for nine instrumental combinations. (He completed the score when he was living in Berlin.) Its single movement is divided into sections. You will enjoy this serene, occasionally melancholic, post-Brahmsian work, which presents no challenges.
John Psathas’s Island Songs, an attractive three-movement piece, explores traditional Greek dance music seen through the eyes of the composer. As the liner notes say, these include the zeibekiko and the sirto. There is an overall impression of “latent energy” even in the thoughtful slow movement. Psathas emulates traditional Greek instruments such as the dulcimer and the stringed outi. The piece, written for the Kadinsky Ensemble, has been re-scored for string trio.
Astor Piazzolla’s Oblivion has been arranged for many combinations of instruments; Roelof Temmingh realized the present version. The piece was devised for a performance of Pirandello’s Enrico IV in 1984. The liner notes do not say that apparently it is a slow milonga, a predecessor of the tango. It is melancholic from the first note to the last.
I had not heard of the German composer Robert Delanoff earlier. He specialises in chamber music for “unusual instrumental combinations”. The present Trio explores an eclectic stylistic range. There are nods to Debussy and Hindemith, and not a few hints of jazz. The liner notes correctly point out the sense of humour in the Scherzo final movement. Yet the heart of the Trio is the melancholic, very beautiful Nocturne.
I am always delighted to see Mátyás Seiber’s work on a new release. The Introduction and Allegro was scored for cello and accordion; the composer made the present arrangement. It shows all the excitement and vivacity of folk music from Seiber’s birthplace, Hungary.
The liner notes are adequate – I quoted from them, with thanks – but more details of each number would have been helpful. Not all dates of the works are given.
The Delphine Trio’s three musicians come “from opposite ends of the globe”: Australian clarinettist Magdalenna Krstevska, Dutch cellist Jobine Siekman and South African pianist Roelof Temmigh. Their performances are outstanding, and they are clearly sympathetic to the repertoire. A crisp, balanced recording is an asset.
This excellent debut album serves its purpose by shining a light “on [some] beautiful hidden gems of the clarinet trio repertoire”.
John France
Recent Comments